I have a voice to be heard: An art project to Investigate the female singing ban in Iran
من صدایی دارم که باید شنیده شود: یک پروژه هنری برای بررسی ممنوعیت آواز خواندن زنان در ایران
My project is a print and sound installation that explores the challenges Iranian women face in Iran, where public singing by females is forbidden due to government-imposed laws. Through this work, I aim to amplify the voices of Iranian women and share the stories of their silenced sounds. Since the 1978-79 Iranian Revolution, the government has enforced Islamic laws that disregard women's rights. By using images and Persian poetry in my installation, I address these struggles. Inspired by my own experiences as a woman growing up in the Middle East, this project crystallizes my thoughts and connects with others who share similar experiences.
این کار یک پروژه نصب چاپ دستی و صدا است که چالش‌هایی را که زنان ایرانی در ایران با آن مواجه هستند، بررسی می‌کند، جایی که آواز خواندن در ملأ عام برای زنان به دلیل قوانین تحمیلی دولت ممنوع است. از طریق این اثر، قصد دارم صدای زنان ایرانی را تقویت کرده و داستان‌های صداهای خاموش آنها را به اشتراک بگذارم. از زمان انقلاب ۱۹۷۸-۷۹ ایران، دولت قوانین اسلامی را اجرا کرده است که حقوق زنان را نادیده می‌گیرد. با استفاده از تصاویر و شعرهای فارسی در نصب خود، به این چالش‌ها پرداخته‌ام. این پروژه که الهام گرفته از تجربیات خودم به عنوان زنی که در خاورمیانه بزرگ شده‌ام، افکارم را شفاف می‌کند و با دیگرانی که تجربیات مشابهی دارند، ارتباط برقرار می‌کند.
